مشکل انگشت من با دنیای تاچ

وقتی که نوجوان بودم و جویای نام؛ عشق زدن گیتار بد به جونم افتاده بود برای همین دست بکار شدم و با حمایت خانواده و آمدن معلم گیتار وارد شاهراه هنر شدم اما به علتی که برات میگم موفق نشدم

بیشتر وقتها وقتی  که با گیتار  کُرد میگرفتم صدای  درستی ازش در نمیومد. با اینکه حسابی تمرین میکردم بازم اشتباه میشد تا اینکه معلمم به این نتیجه رسید که انگشتای من کمی تپله و گاهی روی سیم پایینی رو هم میگیره .  هر چه قدر که  این معلم بدبخت سعی کرد که با انگشتهای من کنار بیاد نشد که نشد. تا اینکه برای اینکه اون معلم از استرسی که موقع گیتار زدن من بهش دست میداد؛ جوون مرگ نشه تصمییم گرفتم  به همون چند آهنگ بسنده کنم و وسط شاهراه هنر دور در جا زدم و برگشتم  به همون دنیای معمولی خودم

گذشت تا رسیدم به جوانی و کار در آزمایشگاه بیوشیمی

در آزمایشگاه  باید تمام مدت با پیپت کار میکردم . و البته با حالت انگشتان من کنترل پیپت خیلی آسون نبود . مخصوصا زمانی که باید با اسید کار میکردم.  در آزمایشگاه هم وقتی که ريیس و معاون به همان نتیجه معلم گیتارم رسیدن تصمیم گرفتم که دیگه کار هایی رو دنبال کنم که خیلی با انگشتانم درگیر نشم.  بعد هم که چنان درگیر مسایل زندگی شدم که گیتارو پیپت و اسید سولفوریک  بکل از یادم رفت

بعد از چند وقت  تلویزیون  فینگر تاچ وارد  خونه ما شد ایندفعه  من آن چنان مشکلی برای

روشن و خاموش کردن تلویزیون نداشتم چون حساسیت آنچنانی نداشت

اما متاسفانه این صنعت تاچ نمیخواست کوتاه بیاد و همینطور خوش خوشک به  همه وسایل خونه سرایت کرد. با اونها هم کنار اومدم اما وقتی که پای تلفن های جدید اومد وسط دیگه کار خراب شد

یعنی هر کاری که من میخوام با این بد بخت انجام بدم   بقدر ی باید دقت کنم که بعضی وقتا بعد از زدن یک پیغام بی حال میوفتم . اینروزا هر کی رو نگاه میکنی تلفنش دستشه و با  انگشتش میکشه روش از این ور به اونور و ظاهرا هیچ مشکلی هم ندارن اما من اگه  میخوام وارد برنامه ای بشم ؛ اگر  نظرم  أپ پایینی   باشه باید بزنم روی اپ بالایی تا برنامه مورد نظرم باز بشه

خلاصه  مثل اینکه انگشتهای من خیال ندارن با دنیای تاچ کنار بیان

مثلا یک نمونه اش امروز بود که   میخواستم جواب محبت دوستی رو که برام با تلفن پیغام فرستاده بود بدم. از بس هیجان  زده بودم که بعد از  مدتهااین دوست منو پیدا کرده بود که  بیشتر حروفهام  بالا و پایین میشد و کلی ازم جون گرفت  تا پیغام رو فرستادم. همین باعث شد که  شام شب تبدیل شد به یک سالاد ؛ که اتفاقا خیلی مورد توجه اهل خانه قرار گرفت

موادی که برای «سالاد لوبیای تاچ » لازم داری

عشق                             بمقدار کافی

یاد دوستان                      به انداره تمام دوستان خوبت

لوبیا سیاه پخته *               یک فنجون

کرفس تر و تازه ریز شده       دو ساقه جونش

تخم مرغ پخته خُرد شده        سه تا درشتش

هویج نارنجی  خوش رنگ رنده شده    دوتا باریک و بلندش

پیاز چه جوان ریز شده  با ساقه اش      چهارتا

گوجه فرنگی تپل خُردشده                   دوتا متوسط خوبش

موادی که برای سُس سالاد لازم داری

آبلیموی تازه                         سه قاشق غذا خوری البته  من بیشتر میریزم تو خود دانی

روغن زیتون اعلا        ۱/۴ فنجون

خردل تند اگه دوست داری               یک قاشق مربا خوری

نمک و فلفل                هر چقدر صلاح میدونی

سیر نازنین له شده                               دوتا حبه درشتش

رنده پوست لیمو                    یک قاشق مربا خوری

در یک کاسه کوچک او ل سیر له شده رو بریز بعد روش آبلیمو ؛ روغن زیتون ؛ خردل؛ پوست لیمو؛ نمک و فلفل رو بریز و با چنگال بزن بعد روشو بپوشون و بذارش در یخچال تا با آرامش تمام مواد با هم کنار بیایند. حالا شما محبت  کن و در یک کاسه تمام موادت رو بریز و حسابی مخلوطشون کن بهترین روش به نطر من اینه که یک ساعت قبل از اینکه بخواهی سالادت رو سرو کنی سُسش رو

بزنی. چون در غیر اینصورت خیلی جالب نمیشه. وقتی سُسش رو زدی اونو با عشق در قشنگترین ظرف خونت بکش و در کنار اونایی که دوستشون داری نوش جان کن

گاهی دفتر تلفنت رو بیار و به کسانی که خیلی وقته بهشون زنگ نزدی زنگی بزن . یه جورایی دل آدم شاد میشه امتحان کن

تا دو شنبه دیگه لبخند رو لبات

چهار شنبه یادت باشه که عکسهای قسمت « نغمه منفی » کتابم رو در سفره اینترنتی فیس بوک ببینی

black bean*